Historia Szkoły Muzycznej
Historia Szkoły Muzycznej l stopnia im. Majora Baranowskiego w Krakowie jest nierozerwalnie związana z dziejami Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla Dzieci Niewidomych i Słabowidzących. Pierwsze muzyczne zajęcia rewalidacyjne - nauka gry na fortepianie i chór - zostały wprowadzone w 1948 roku w ówczesnej nowopowstałej Publicznej Szkole Specjalnej dla Dzieci Niewidomych zlokalizowanej przy ul. Józefińskiej. Cztery lata później utworzono tam Państwową Szkołę Muzyczną dla Dzieci Niewidomych. Po kilku latach placówkę formalnie wyodrębniono i przekształcono w Dział Muzyczny, choć w praktyce i w świadomości ówczesnych uczniów wciąż pozostała pełnoprawną szkołą muzyczną I stopnia. W takiej formie kształcenie muzyczne niewidomych funkcjonowało przez kolejne lata.
W 1968 roku szkołę przeniesiono do nowego obiektu przy ul. Tynieckiej. Dział Muzyczny w tradycji edukacji muzycznej uczniów z dysfunkcją wzroku to okres długi i bardzo ważny. Mimo ograniczających uwarunkowań zewnętrznych, dzięki zaangażowaniu nauczycieli i osób dobrej woli wydał wielu absolwentów, wśród nich m.in. wybitnego pianistę jazzowego, Mieczysława Kosza.
W 1991 roku staraniem m.in. dyrektora Mieczysława Kozłowskiego, niejako na powrót powstała Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia przy Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych i Słabowidzących.
W 2005 roku szkole nadano imię majora Hieronima Henryka Baranowskiego.
